Elfjes in het veen

 

 

 

Gisterochtend heb ik opnieuw een bezoekje gebracht aan de vennen in het Naturpark Moor-Veenland waar ik anderhalve week terug tientallen uitsluipers van de zwarte heidelibel aantrof. En het was opnieuw raak, zij het qua aantallen iets minder uitbundig.

Softbox

Het was flink bewolkt. Wolken die een levensgrote softbox vormden, waardoor het licht heel zacht was en de beestjes goed in detail te fotograferen waren, in diverse stadia van de metamorfose. 

Van anderhalve week terug: het eerste stadium van de metamorfose

 

 

Heidelibel, net uit zijn huidje gekropen.

Elfjes

De nog niet uitgekleurde libellen lijken wel elfjes, sierlijk hangend aan de pitrussteeltjes. Zachtgroen met geel, de ogen al wat donkerder. Af en toe voorzichtig bewegend met de zich langzaam ontvouwende vleugeltjes.

 

Door de vleugels te bewegen worden deze a.h.w. opgepompt.

Nat

Het waterniveau van de vennen was wel wat hoger dan afgelopen week. De libellen waren daardoor wat lastiger met de camera te bereiken. Natte voeten dus. Who cares als je zoiets moois kunt zien en vastleggen. 

Nog niet op kleur, wel helemaal uitgevouwen.

 

Bijna op kleur, de vleugels nog glimmend.

 

Over de soort

De zwarte heidelibel (Sympetrum danae) is een echte libel uit de familie van de korenbouten (Libellulidae). Het is de kleinste van de heidelibellen en is te herkennen aan de zwarte band op de zijkanten van het borststuk met daarin drie kleine gele vlekjes. De poten zijn geheel zwart. De hoeveelheid zwart op de rest van het lichaam is afhankelijk van geslacht en leeftijd. Uitgekleurde mannetjes krijgen een zwart gekleurd achterlijf, met vaak nog een paar gele vlekken. Oude mannetjes zijn bijna integraal zwart. Jonge mannetjes en vrouwtjes zijn minder zwart gekleurd dan (oude) mannetjes. De lichaamslengte van volwassen dieren 29 tot 34 millimeter. 

 

Behalve uitsluipende heidelibellen waren er ook uitsluipende langpootmuggen.