Magische kievitsbloemen
Een bezoekje aan de kievitsbloemen
Het is met het niet al te beste weer van de afgelopen tijd echt zoeken naar foto mogelijkheden. Gisterochtend werd aangekondigd als zonnig en na de plensregens van de dagen ervoor zou er vast ook wel dauw zijn, schatte ik in. Voor zonsopkomst op naar de kievitsbloemen dus! Onderweg zag ik hier en daar zelf velden die wit van de nachtvorst waren, maar daarvan was ter plaatse geen sprake. Maar dauw was er zeker! Helaas hadden de hagel, harde regen en hevige wind ook al veel schade aangericht. Diverse bloemen waren geknakt en hele veldjes waren zozeer ondergeregend dat de bloemen letterlijk maar nauwelijks de kopjes boven het water uit konden houden. Maar andere bloemen stonden er nog fier bij. En dat verbaast dan toch: de ogenschijnlijk tere bloempjes die stormen kunnen doorstaan.
Wild versus gekweekt
En dat is ook het grote verschil tussen de wilde en de gekweekte soort: de steeltjes en blaadjes van de wilde kievitsbloemen kennen een taaiheid die de gekweekte soort mist. Ze lijken bina leerachtig te zijn. En wist je dat dit plantje wel zo’n 25 tot 30 jaar oud kan worden? De kievitsbloemen in parken en in mijn tuin bloeien bovendien eerder dan hun wilde soortgenoten, maar ze zijn vooral fragieler. Ze buigen eerder door en lopen meer schade op bij zwaar weer. En hoewel de tuinsoort ook prachtig is, gaat er niets boven de aanblik van een heel veld vol knikkende bloemkelkjes.
Habitat en groei
Kievitsbloemen, althans de wilde exemplaren, zijn erg kieskeurig wat betreft hun standplaats. Ze houden van zompig grasland en kunnen een beetje extra water goed verdragen. Droogte, daar hebben ze meer moeite mee. Ze gedijen, zo is uit recent onderzoek gebleken, ook goed op landjes waar koemest aanwezig is. De vermeerdering van de wilde kievitsbloem gaat via relatief grote zaden, die drijven over water. Zo verspreidt het zaad zich. Voor de kievitsbloem is het dus belangrijk dat het groeigebied regelmatig overstroomt, het liefst in de aanloop naar het voorjaar. Door het water blijft de bodem lang nat en koud en komt de grasgroei tot stilstand. De kievitsbloem kan dan in het voorjaar sneller groeien dan de concurrerende grassen. Ook zorgt het water ervoor dat open plekken tussen het gras ontstaan, waar de zaden van de kievitsbloem zich gemakkelijk kunnen ontkiemen. De kievitsbloem doet er overigens wel acht jaar over om in bloei te komen.
Er zijn maar een paar plaatsen in Nederland waar de wilde soort nog groeit en veruit de meeste daarvan vind je in de IJsseldelta rond Zwolle, Hasselt en Kampen en aan de oevers van de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water aldaar. Kennelijk wordt ter plaatse aan alle eisen van de kievitsbloem voldaan. Ze houden immers van natte voeten. En aan natte voeten is er de laatste maanden geen gebrek in de IJsseldelta.…….
 |
| Gewoon een prachtig bloempje |
A touch of frost 
Aan de oevers van het Zwartewater
De magie van de kievitsbloem
Ik schreef er al over in een eerder blog:
The quest for the holy grail https://soulofthescene.blogspot.com/2021/05/natuurfotografie-quest-for-holy-grail.html
de kievitsbloem is één van die onderwerpen waar fotografen elk jaar weer warm voor lopen. Ikzelf ook. Er hangt een bepaalde magie rondom de paarse klokjes. Iets wat prikkelt, uitnodigt en doet verlangen naar meer. Het zijn dan ook zeldzaam fotogenieke bloemen, maar dat is niet alles. Voor mij is het eigenlijk de hele setting: vrij in het veld zijn, te midden van de dansende bloemen en het frisse groen. Het is één van de eerste gelegenheden om na een lange winter weer eens in het gras te gaan zitten en te genieten van de ontluikende natuur om je heen. De ervaring dat alle zinnen worden geprikkeld: de (vogel)geluiden, de geur van kruiden en gras, de zon op je gezicht, de aanblik van prachtige veldbloemen. Voor mij is dat hét moment om de natuur binnen te laten stromen.
 |
| Een magische bloem ....... |
 |
| ....... verdient een magische plek |
De foto’s in dit blog zijn van 6 en 18 april 2024.
Reacties
Een reactie posten